Ik zat in het proces naar wat zekerder worden mbt afstanden en snelheden. Ik begaf me namelijk in een omgeving van louter kilometervreters. Klimmen, afstanden maken, niets werd geschuwd om mij met een groot vraagteken te laten rondlopen.
Ter elfder ure toch maar besloten om de Elfmerentocht te fietsen. Laat op het nest en vroeg eraf maar vooruit. Na een rituele dans om überhaupt te mogen starten, gingen we los. En met los bedoel ik dan ook los.
Nu begint het verhaal met het slappe excuus dat Mark het allemaal gedaan heeft. Want, idd, collega's Mark en Ytzen fietsten ook mee. Mark ging snel van start, ging in het middenstuk snel en eindigde zo mogelijk nog sneller. En tsja, dan fiets je er maar achteraan. Dat ging heel aardig. Ook kon ik hier en daar best Mark nog aflossen om zo 'snel' in stand te houden. Ytzen elastiekte er achteraan. Maar ik genoot, van de snelheid, het betrekkelijke gemak en de fantastische omgeving. En daar gaat het om. Niet eens volledig afgepeigerd reed ik met een boekdelen sprekende greins terug naar de visite die op me zat te wachten. Later de specs er bij gepakt en toen werd het lachje nog sprekender. Genieten, dat was 't!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten